İnsan, doğası gereği sevmek, değer vermek ve bir yere ait hissetmek ister. Bu nedenle, sadece insanlara değil, nesnelere ve durumlara da bağlanma eğilimi gösterir. Sahip olduğumuz şeyler, statü, tanınma ya da onaylanma arzusu, kendimizi güvende ve değerli hissetmemize yardımcı olur gibi görünür. Ancak, bu bağlılıklar zamanla özgürlüğümüzü sınırlandıran görünmez zincirlere dönüşebilir. Çünkü sahip olduklarımızla değerimizi tanımlamaya başladığımızda, bu eşyalar veya statüler bizi tanımlar hale gelir.

Eğer bir evin, arabanın ya da sosyal çevremizdeki statünün, bizi değerli kıldığına inanırsak, bu şeyler olmadan kendimizi eksik ya da yetersiz hissederiz. Güzel bir evde yaşamak elbette ki herkesin hakkıdır, fakat bu eve sahip olamadığımızda kendimizi değersiz hissediyorsak, aslında o eve bağımlı hale gelmişiz demektir. Bu bağlılık, mutluluğumuzu koşullara bağlı kılar ve kendimizi özgürce ifade etmemizi engeller.

Benzer şekilde, insanlar arasındaki ilişkilerde de aynı tür bir bağlılık gelişebilir. Örneğin, eşimize veya çocuklarımıza olan sevgimizi, onların sürekli yanımızda olmalarına veya bize göre davranmalarına bağlı hale getirdiysek, bu sevgi bağımsız değil, bağımlıdır. Böyle bir bağlılık, sevdiklerimize duyduğumuz sevginin özgürlüğünü kısıtlar. Sevdiğimiz kişi hayatımızdan çıktığında ya da istediğimiz gibi davranmadığında dengesiz ve huzursuz hissetmemize neden olur. Oysa gerçek sevgi, bu tür koşullara ihtiyaç duymayan, bağımsız ve koşulsuz bir sevgidir.

Gerçek bir üstat, statüden, maddi değerlerden ve duygusal ihtiyaçlardan bağımsızdır; bu ona gerçek bir güç ve özgürlük kazandırır. Sevdiği kişi hayatından çıksa bile dengesini kaybetmez, çünkü içsel merkezinde sabit kalır. Bu tür bir denge ve özgürlük, yalnızca sahip olduğumuz şeylere veya insanlara değil, içsel gücümüze güvenmeyi gerektirir.

Bağlılıklarımızı sorgulamak, kendimizi yeniden tanımlamak için bir fırsattır. Değerimizi sahip olduklarımızla değil, kim olduğumuzla ölçmek; sevginin koşulsuz bir armağan olduğunu bilmek ve özgürlüğümüzü hiçbir şeye ipotek etmeden yaşamak, gerçek huzurun ve gücün anahtarıdır. Özgür bir zihin, hiçbir bağımlılıkla sınırlanmamış bir ruh, insanı gerçek bir güce ulaştırır.