Çevremizi korumak için doğayı kirletmemeye, çöplerimizi bilinçli şekilde atmaya, ağaçları ve hayvanları korumaya özen gösteriyoruz, değil mi? Çünkü biliyoruz ki doğaya verdiğimiz her zarar bize geri dönecek. Kirlenen hava, zehirlenen su, yok olan ekosistemler sadece bir bölgeyi değil, hepimizi etkiliyor. Bu yüzden çevreye karşı sorumluluk hissediyoruz. Ama bir şeye daha emin olmalıyız: Yaydığımız her düşünce, hissettiğimiz her duygu ve söylediğimiz her söz kolektif bilinç alanına karışır. Nasıl ki fiziksel dünyada doğaya bırakılan atıklar çevreyi kirletiyorsa, olumsuz düşünceler ve negatif duygular da kolektif bilinci kirletir. Ve tıpkı doğadaki kirliliğin herkesi etkilediği gibi, bu enerji kirliliği de hepimize geri döner.

Plastik atıkların toprağa ve suya karışması nasıl ekosistemleri bozar, havaya salınan zehirli gazlar nasıl soluduğumuz havayı kirletirse, nefret, öfke, korku ve umutsuzluk gibi duygular da insanların ruhunu ve toplumun genel enerjisini zehirler. Öfke dolu bir söz, korku ile yayılan bir haber, nefreti körükleyen bir düşünce sadece bireyi değil, bütün insanlığı etkiler. Negatif enerji bulaşıcıdır; bir insandan diğerine, bir toplumdan tüm dünyaya yayılır. İnsanlar arasındaki güven azalır, dayanışma kaybolur, huzursuzluk ve stres giderek artar. Tıpkı kimyasal atıkların doğayı nasıl çorak hale getirdiği gibi, bilinç kirliliği de insanların ruhlarını kurutur, toplumu sevgisiz ve duyarsız hale getirir.

Nasıl ki doğaya atılan çöpler çevreyi bozar ve ekolojik felaketlere yol açarsa, sürekli üretilen negatif duygular da toplumsal bilinci bozar. Sürekli olumsuz haberlerle, nefret söylemleriyle ve umutsuz düşüncelerle beslenen bir toplum, giderek daha huzursuz, daha kaygılı ve daha güvensiz hale gelir. Tıpkı kirli bir çevrede hastalıkların yayılması gibi, zihinsel ve duygusal hastalıklar da artar. İnsanlar arasındaki bağlar kopar, sevgi ve anlayış yerini çatışmaya bırakır. Giderek yalnızlaşan, mutsuzlaşan ve kendine yabancılaşan bir toplum oluşur. Bu yüzden, sadece fiziksel çevremizi değil, zihinsel ve duygusal dünyamızı da temiz tutmalıyız.

Bunun için önce farkındalıkla hareket etmeliyiz. Nasıl ki çöplerimizi yere atmaktan kaçınıyor, çevremizi temiz tutmaya özen gösteriyorsak, zihnimizi ve ruhumuzu da özenle korumalıyız. Nefret yerine sevgiyi, öfke yerine anlayışı, şikâyet yerine çözümü, umutsuzluk yerine umudu seçmeliyiz. Pozitif bir düşünce, iyi niyetle söylenmiş bir söz, şefkatle verilen bir destek, tıpkı doğaya dikilen bir fidan gibi zamanla büyür ve geniş bir alana yayılır. Her birimiz çevremizi nasıl dönüştürdüğümüzün farkında olmalıyız. Küçük bir iyilik bile büyük bir dönüşüm başlatabilir.

Çünkü hepimiz bütünün bir parçasıyız. Eğer yükseleceksek, hep birlikte yükseleceğiz. Hiçbirimiz diğerinden ayrı değiliz, tıpkı okyanusu oluşturan damlalar gibi birbirimize bağlıyız. Bir damla, kendi başına küçük gibi görünebilir ama okyanusun varlığı o damlaların bir araya gelmesiyle mümkündür. Eğer kendinle beraber insanlığa katkı sunmak istiyorsan, şikayet, yargı, isyan ve nefret gibi kötü duygular üreterek kolektif bilinci kirletme. Bunun yerine, sevgiyle, anlayışla, umutla hareket et. Çünkü yaydığın her duygu, tıpkı doğaya bıraktığın her iz gibi, dönüp dolaşıp sana geri dönecek.

Gerçek değişim içeriden başlar. Eğer dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek istiyorsan, önce kendi iç dünyanı temizlemelisin. Şikayet etmek yerine çözüm üretmeli, korkuya teslim olmak yerine cesaret göstermeli, nefrete kapılmak yerine sevgiyi seçmelisin. Çünkü dünya, hepimizin yansımasıdır. Ve unutma, sen değişirsen, her şey değişir.